Deze keer even geen teksten, maar een aantal filmpjes van de band waarmee ik inmiddels ruim een half jaar optrek. Onder de naam ``Jacob and the Everests'' spelen we eigen werk, wat een beetje onder het singer-songwriter-genre lijkt te vallen. Hoewel de meeste van onze teksten en melodielijnen nog steeds afkomstig zijn van onze zanger Pim, duikt er af en toe ook wel eens wat inbreng van mij op in ons repertoire. Het nummer "My Silver Moon" bijvoorbeeld is door Pim en mij samen geschreven.
Volgen er nu geen teksten meer? O jawel hoor, maar nu even niet... ;)
Veel kijk- en luisterplezier!
P.S. Wil je meer info over deze band en/of op de hoogte blijven van waar en wanneer we spelen? Bekijk en like dan even onze facebookpagina!
vrijdag 17 maart 2017
donderdag 1 december 2016
LUCHTDICHT: Verscheiding
Na het zien van een korte oproep van Jan Terlouw bij DWDD kwam deze tekst plotseling in mij op.
Verscheiding
Ooit was er respect voor anderen,
Mensen werden gewaardeerd
Naar hun waarde, leven, kennis,
Ervaring werd gerespecteerd.
Ooit bestonden instituten,
Bakens om naar terug te gaan,
Lichtend voorbeeld van een waarheid,
die daarvoor in durfden te staan.
Skip naar nu, 2016,
Instituten zijn er nog,
Maar ethiek is nu verdreven,
weggejaagd door winstbejag.
Het vertrouwen is verdwenen,
Iedereen is een expert,
Feiten nemen snel de benen,
De mening regeert, en schopt het ver…
Er is nog wat vertrouwen over,
Vaak misplaatst in mensen die
hun meningen als feit vermommen,
da’s misbruik-filosofie.
Weg vertrouwen, wel veel twijfel,
Weg is ’t nodige evenwicht,
Angst en woede vieren hoogtij,
Want jij wordt zelf steeds opgelicht.
Blijft vertrouwen weg, voor eeuwig?
Hebben we het nu verspeeld?
Hoe herstellen we de basis,
waardoor deze wond weer heelt?
Ik weet het niet, maar ondanks alles
wil ik vertrouwen in de mens.
Dat een ieders eigen waarde
wordt gezien, dat is mijn wens…
Copyright Halbe Mulder, 2016
Verscheiding
Ooit was er respect voor anderen,
Mensen werden gewaardeerd
Naar hun waarde, leven, kennis,
Ervaring werd gerespecteerd.
Ooit bestonden instituten,
Bakens om naar terug te gaan,
Lichtend voorbeeld van een waarheid,
die daarvoor in durfden te staan.
Skip naar nu, 2016,
Instituten zijn er nog,
Maar ethiek is nu verdreven,
weggejaagd door winstbejag.
Het vertrouwen is verdwenen,
Iedereen is een expert,
Feiten nemen snel de benen,
De mening regeert, en schopt het ver…
Er is nog wat vertrouwen over,
Vaak misplaatst in mensen die
hun meningen als feit vermommen,
da’s misbruik-filosofie.
Weg vertrouwen, wel veel twijfel,
Weg is ’t nodige evenwicht,
Angst en woede vieren hoogtij,
Want jij wordt zelf steeds opgelicht.
Blijft vertrouwen weg, voor eeuwig?
Hebben we het nu verspeeld?
Hoe herstellen we de basis,
waardoor deze wond weer heelt?
Ik weet het niet, maar ondanks alles
wil ik vertrouwen in de mens.
Dat een ieders eigen waarde
wordt gezien, dat is mijn wens…
Copyright Halbe Mulder, 2016
donderdag 21 januari 2016
Beeld & Geluid: Kudde van angsthazen
Gisteravond heb ik voor de tweede keer binnen een jaar een liedje van mijn eigen hand mogen zingen voor publiek. Aangezien er tevens iemand bereid bleek dit op film vast te leggen, is dit hieronder terug te kijken.
zaterdag 7 november 2015
LUCHTDICHT: Kudde van angsthazen
De kudde van angsthazen
Ooit was ik trots op Nederland, een land vol tolerantie,
een land vol leven, vol respect, maar als ik nu een krant zie
durf ik hem niet meer in te zien, uit angst voor alle feiten
die, uit hun context weggerukt, alleen maar mensen bijten…
Ooit was ik trots op Nederland, ooit was er bij discussie
nog sprake van een argument, dat leidde tot conclusie.
Maar nu wordt elk exces misbruikt en generalisatie
Is aan de orde van de dag in onz’ ooit mooie natie.
De mening krijgt de leiding, de oogkleppen zijn mode,
Spiegels gaan bij het grofvuil, net als alle geboden.
Een extra meetlat wordt gekocht, vervangt gelijke kappen
De eigen schaduw genegeerd, niet overheen te stappen…
Nu ben ik bang voor Nederland, bang voor de and’re mensen,
‘k wou dat ’t gevaar van buiten kwam, van ver buiten de grenzen.
Maar steeds weer neemt landgenoot een vreemdeling te grazen,
De witte herder lacht erom en ziet zijn kudde van angsthazen…
Ooit was ik trots op Nederland, een land vol tolerantie,
een land vol leven, vol respect, maar als ik nu een krant zie
durf ik hem niet meer in te zien, uit angst voor alle feiten
die, uit hun context weggerukt, alleen maar mensen bijten…
Ooit was ik trots op Nederland, ooit was er bij discussie
nog sprake van een argument, dat leidde tot conclusie.
Maar nu wordt elk exces misbruikt en generalisatie
Is aan de orde van de dag in onz’ ooit mooie natie.
De mening krijgt de leiding, de oogkleppen zijn mode,
Spiegels gaan bij het grofvuil, net als alle geboden.
Een extra meetlat wordt gekocht, vervangt gelijke kappen
De eigen schaduw genegeerd, niet overheen te stappen…
Nu ben ik bang voor Nederland, bang voor de and’re mensen,
‘k wou dat ’t gevaar van buiten kwam, van ver buiten de grenzen.
Maar steeds weer neemt landgenoot een vreemdeling te grazen,
De witte herder lacht erom en ziet zijn kudde van angsthazen…
vrijdag 9 oktober 2015
LUCHTDICHT: Lot des drummers
Plots rolt er zo ineens een tekst uit de vingers. Soms is het een prachtige gelegenheid wat stereotypes neer te zetten, ongeacht of ze waar (of gangbaar :p) zijn.
Lot des drummers
Een band bestaat uit muzikanten,
met een drummer er soms bij
De gitarist staat in de kranten
De zanger neemt geregeld vrij
De bassist die doet een schnabbel
De toetsenist staat in de kroeg
en heeft daar met zijn vlotte babbel
zelden aan 1 vrouw genoeg
Maar een drummer schrijft geen woorden
en een drummer zingt geen lied
Een drummer heeft ook geen akkoorden
Dat maakt niet uit, want hij geniet!
De gitarist zit bij Van Nieuwkerk,
De toetsenist schuift aan bij Pauw,
De zanger presenteert wat nieuw werk
en dat vindt Giel dan best lauw…
Maar ’s avonds staan ze op de planken
in Ahoy of een café
en bij hun virtuoze klanken
ragt de drummer lekker mee
Want een drummer schrijft geen woorden
en een drummer zingt geen lied
Een drummer heeft ook geen akkoorden
Dat maakt niet uit, want hij geniet!
En ook al leest de man geen noten,
ook al herkent hij terts noch kwint,
Dat kan die man geen donder schelen,
Zolang hij maar zijn drums mag spelen,
Dan is zijn leven al compleet, nog voor de gig begint.
Maar zelfs al schrijft een drummer woorden,
en zelfs al zingt hij eens een lied,
zolang het hem maar kan bekoren,
dan is het goed, want hij geniet!
Copyright Halbe Mulder, 2015
Lot des drummers
Een band bestaat uit muzikanten,
met een drummer er soms bij
De gitarist staat in de kranten
De zanger neemt geregeld vrij
De bassist die doet een schnabbel
De toetsenist staat in de kroeg
en heeft daar met zijn vlotte babbel
zelden aan 1 vrouw genoeg
Maar een drummer schrijft geen woorden
en een drummer zingt geen lied
Een drummer heeft ook geen akkoorden
Dat maakt niet uit, want hij geniet!
De gitarist zit bij Van Nieuwkerk,
De toetsenist schuift aan bij Pauw,
De zanger presenteert wat nieuw werk
en dat vindt Giel dan best lauw…
Maar ’s avonds staan ze op de planken
in Ahoy of een café
en bij hun virtuoze klanken
ragt de drummer lekker mee
Want een drummer schrijft geen woorden
en een drummer zingt geen lied
Een drummer heeft ook geen akkoorden
Dat maakt niet uit, want hij geniet!
En ook al leest de man geen noten,
ook al herkent hij terts noch kwint,
Dat kan die man geen donder schelen,
Zolang hij maar zijn drums mag spelen,
Dan is zijn leven al compleet, nog voor de gig begint.
Maar zelfs al schrijft een drummer woorden,
en zelfs al zingt hij eens een lied,
zolang het hem maar kan bekoren,
dan is het goed, want hij geniet!
Copyright Halbe Mulder, 2015
Abonneren op:
Posts (Atom)