Voor het eerst in tijden weer eens wat aan het schrijven geweest. Oorspronkelijk was ik iets volledig anders van plan, maar zodra het nummer Parachute van Something Happens in mn hoofd op kwam, kreeg het opeens een heel andere draai...
Risicofactor
De eerste keer rechtop staan, dat was me een karwei,
Nog voor ik op m’n knieen zat, lag ik al op m’n zij...
Hoewel ik toen nog jong was, was ik wel ambitieus,
Maar hoe graag ik het ook wilde, viel ‘k toch steeds weer op mn neus…
Toen dat eenmaal geslaagd was, wilde ik echt hogerop,
In elk gebouw dat ik betrad, verlangde ik naar de top.
Zo ook in ’t verre Pisa wilde ik omhoog, maar nee,
Nog voor ik kon beginnen viel ik over de eerste tree…
De eerste stap, de eerste keer blijkt toch steeds weer mijn zwakke kant,
Hoewel er vreemd genoeg steeds meer spontaan recht op zijn pootjes landt…
Mijn hoog-niveau-verslaving wordt steeds zwaarder te weerstaan,
Dus van de Burj Dubaj wil ik nu basejumpen gaan.
Maar omhooggaand denk ik zachtjes zodat niemand het merkt:
“Nu hoop ik dat mijn parachute de eerste keer wel werkt!”
De eerste stap, de eerste keer blijkt toch steeds weer mijn zwakke kant,
Hoewel er vreemd genoeg steeds meer spontaan recht op zijn pootjes landt…
Copyright 2013, Halbe Mulder
