Soms komen een aantal volstrekt ongerelateerde zaken, gebeurtenissen, artikelen of ervaringen ineens spontaan samen in een grote smeltkroes, waaruit ze vervolgens als een prachtige en volstrekt onverwachte eenheid tevoorschijn komen...
En soms ook niet.
Blauwe kerst
Hij zat daar, in een ski-oord met een gebrek aan sneeuw,
Niet dat het er nooit geweest was, maar alleen niet deze eeuw,
Omgeven door de leegte en een weggesmolten pop,
Weer typisch zijn gezelschap, het rot vanzelf op.
Hij zat daar, op een bankje, tussen het onthulde groen,
Het mocht echt wel wat witter, maar daar was niets aan te doen,
Plots brak de hemel open, en dat kwam rauw op z’n dak,
Een verrassing op verrassing, gevolgd door een nat pak.
En, kijkend naar de maretak, gaf hij een lange geeuw,
Alweer alleen, hoe kan dat nou?
Ja, hij, alleen, een beetje blauw,
Al niet meer hopend op een vrouw, gaf hij een stille schreeuw.
Hij zat daar, op te drogen, binnen voor de open haard,
Dat hielp alleen lichamelijk, zijn geest bleef onbedaard,
Waarna hij driftig opstond, en door de deur heen ging,
Dat gaf hem weer een blauwtje, want gesloten was het ding.
En, kijkend naar de maretak, gaf hij een lange geeuw,
Alweer alleen, hoe kan dat nou?
Ja, hij, alleen, een beetje blauw,
Al niet meer hopend op een vrouw, gaf hij weer een stille schreeuw.
Hij zit daar, op een bankje, bij de post EHBO,
Slechts een schaafwond bij zijn ogen, maar een gat in zijn ego,
Versuft en zwaar vertwijfeld, nergens wordt meer aan gedacht,
En hij ziet niet hoe iedere zuster en assistente naar hem lacht.
Copyright Halbe Mulder, 2013
