De kudde van angsthazen
Ooit was ik trots op Nederland, een land vol tolerantie,
een land vol leven, vol respect, maar als ik nu een krant zie
durf ik hem niet meer in te zien, uit angst voor alle feiten
die, uit hun context weggerukt, alleen maar mensen bijten…
Ooit was ik trots op Nederland, ooit was er bij discussie
nog sprake van een argument, dat leidde tot conclusie.
Maar nu wordt elk exces misbruikt en generalisatie
Is aan de orde van de dag in onz’ ooit mooie natie.
De mening krijgt de leiding, de oogkleppen zijn mode,
Spiegels gaan bij het grofvuil, net als alle geboden.
Een extra meetlat wordt gekocht, vervangt gelijke kappen
De eigen schaduw genegeerd, niet overheen te stappen…
Nu ben ik bang voor Nederland, bang voor de and’re mensen,
‘k wou dat ’t gevaar van buiten kwam, van ver buiten de grenzen.
Maar steeds weer neemt landgenoot een vreemdeling te grazen,
De witte herder lacht erom en ziet zijn kudde van angsthazen…
