Aangezien het alweer een aardige tijd geleden was dat ik hier iets heb geplaatst, toch maar eens even geprobeerd weer wat te schrijven. Hier het resultaat:
[B]Last man standing[/b]
Tot verder dan mijn ogen reiken bleven ze ooit staan,
Een veld, matrix van 6 miljard, de groei die blijft maar gaan.
Maar nu, waar ik ook kijk, vallen, steeds meer en ook steeds sneller,
De enen na de anderen neer, de klappen steeds maar feller.
En verder, steeds maar verder weg, is de dichtstbijzijnde staande,
Eenzaam pion, die, zonder twijfel, ook omvallen gaan zal.
Een slagveld als van Benatar, geen dood, maar verder leven,
Alleen diegeen die overblijft is nimmer iets gegeven…
[i]Copyright Halbe Mulder, 2011[/i]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten