Bij het doorscharrelen van mijn werk tot nu toe, kwam ik opeens een gedicht tegen wat om de een of andere reden nog niet hier was geplaatst. Hoewel het al bijna anderhalf jaar oud is, bij deze dus toch maar geupload.
Donkere illusies
De nacht wacht op de avond, om te snel voorbij te gaan,
In m’n eentje, niemand anders is er om bij mij te staan
Door het duister vliegen flarden van misplaatste romantiek,
Maar wat samen supermooi lijkt, wordt, alleen, nu puur tragiek…
Als de dekens mij omvatten, in de koude van de nacht,
Is ’t mijn hoofd, omringd door veren, dat jou, vol van hoop, verwacht.
En hoewel mij wel bekend is, dat dit nooit wat worden zal,
Is de kracht van de illusie net als honing in een val…
Want ik zie je in mijn dromen, en ik zie je overal,
Maar toch zal ik nooit komen, waar jij ook wezen zal…
En de tijd, ze blijft maar stromen, als ze langzaamaan verdwijnt,
En ik, ik blijf betoverd, als jij in mijn droom verschijnt…
Zodra de nevelen verdwijnen en de zon de hoogte zoekt,
Ben jij ook alweer verdwenen, en voel ik me weer vervloekt,
Want de beelden in mijn ogen blijken binnenin mijn hoofd,
En de tijd tikt langzaam verder, hoop verdwijnt, niet meer geloofd…
Want ik zie je in mijn dromen, en ik zie je overal,
Maar toch zal ik nooit komen, waar jij ook wezen zal…
En de tijd, ze blijft maar stromen, als ze langzaamaan verdwijnt,
En ik, ik blijf betoverd, als jij in mijn droom verschijnt…
Copyright Halbe Mulder, 2010
EDIT: In juni 2015 heb ik dit nummer gezongen, waarvan een filmpje hier te vinden is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten