In de kou tijdens het einde van het afgelopen jaar moest ik tijdens een nachtelijke sneeuwbui denken aan de vloeken en zegeningen van sneeuw, de tegenstellingen tussen warm en koud, licht en donker. Ook is het een wonderlijke en tegelijk ook trieste constatering dat we tegenwoordig alles maar voor normaal aannemen, we de wereld om ons heen meestal bekijken met zo weinig bewondering en verwondering. Hierdoor kwam ik op deze tekst.
Ik heb van verschillende mensen al verschillende interpretaties van deze tekst gezien, en ze zijn allemaal even waar. Verwonder je over wat er om je heen is, en kijk wat voor invalshoeken je erin kunt vinden! Wat lees jij erin?
Pleivries
‘t is laat, ‘t is koud en vochtig, al ruim na middernacht,
Op straat, een man in ochtendjas, vergaapt zich aan de pracht
Van kleine diamanten, die, schitterend in de lucht,
Vallen, zomaar gratis. Een wonder is hun vlucht.
’t is laat, ’t is al na twaalven, maar donker is het niet,
Er staat op elke straathoek een paal die dat verbiedt.
Het licht verdringt het duister, een fel schijnend beleid,
Het zien van zwakke lichtjes is voorgoed verleden tijd…
’t is laat, al bijna ochtend, ’t is warm in ieder huis,
Maar het is koud voor ieder, zonder haard, en zonder thuis.
De ochtend is in aantocht, de manager ontwaakt,
Niets wetend van de ochtendjas, die nu voor eeuwig slaapt…
Copyright 2010, Halbe Mulder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten